همانگونه که پیری و ضعف، زمینه‌ی هجوم کسالت و بیماری‌های گوناگون می‌گردد، گاهی عیب و یا گناهی زمینه‌ی انواع گناهان می‌شود:

1- حسادت انسان را به انواع گناهان مانند کار شکنی، تهمت، دروغ؛ سوء قصد وادار می‌کند.

امام صادق(ع) می‌فرمایند: همانگونه که آتش، هیزم را می‌بلعد، حسادت ایمان را می‌بلعد.[1]

*

2- بخل و حرص که سبب ندادن زکات و خمس و ترک انفاق می‌شود و همچنین باعث گناهانی مانند کم فروشی، احتکار، گران فروشی، رشوه‌خواری، تملق و انواع بی تقوایی‌ها می‌شود.

امام علی(ع) می‌فرمایند: بخل جامع و گرد آورنده‌ی همه‌ی بدیهاست و افساری است که همه‌ی بدیها را بسوی خود می‌کشاند.[2]

*

3- دروغ، انسان با دروغ گفتن خود را توجیه می‌کند و زیر پوشش‌ توجیه‌های دروغ صدها گناه دیگر را انجام می‌دهد.

امام حسن عسکری(ع) می‌فرمایند: تمام زشتی‌ها در اتاقی قرار داده شده و کلید آن دروغ است.[3]

*

4- خشم و بد اخلاقی عیبی است که سبب فحش، غیبت، دشمن تراشی و انواع زشتی‌ها می‌شود.

امام حسن(ع) می فرمایند: خشم کلید هر بدی است.[4]

[1] . بحار الانوار ج 73

[2] . بحار الانوار ج73

[3] . بحار الانوار ج72

[4] . تحف العقول ص 581